Een tweede thuis: Jeanine over de zorg voor haar vader
Voor Jeanine Goud was de zorg voor haar vader jarenlang een vanzelfsprekend onderdeel van het dagelijks leven. Samen met haar broers, zussen en aanhang zorgde ze ervoor dat hij zich geliefd en gezien voelde. Maar op een gegeven moment kon het thuis niet meer. De overstap naar Zorggroep Ter Weel was ingrijpend, maar bracht ook rust. “We voelden ons direct welkom. Er was aandacht voor ons als familie. Dat gaf vertrouwen.”
De vader van Jeanine werd in 2016 opgenomen in Ter Weel Goes. “Dat was erg ingrijpend. Je moet ineens van alles regelen en komt in een nieuwe omgeving terecht.” Na drie maanden in Goes kwam er een plek vrij in Krabbendijke. “We werden warm ontvangen met een kop koffie en een gesprek. Er werd geluisterd en er was aandacht voor onze vader en ook voor ons als familie. Dat gaf zoveel rust. Het voelde direct goed.”
Aandacht voor wie iemand is
In Krabbendijke werd samen met de familie een levensboek gemaakt. “Dat was heel bijzonder. Mijn vader had een rijke geschiedenis: de oorlog, Korps Mariniers, watersnoodramp, kerk en politiek. Hij hield van de krant, muziek en bepaalde tv-programma’s. Door dat vast te leggen konden medewerkers daarop aansluiten.”
Ook in het dagelijks leven werd daar rekening mee gehouden. “Er waren borreluurtjes, wandelingen, bezoekjes aan de Intratuin. Hij is zelfs meerdere keren mee naar de kerk en een bruiloft geweest. Elke dag werd er goed gekeken naar wat hij zelf nog kon. Iedereen werd in zijn waarde gelaten. Omdat het geloof veel voor mijn vader betekende, kreeg hij de ruimte om daarover te vertellen en kwam er regelmatig een oud-predikant van de gemeente langs.”
Mantelzorg met de hele familie
Jeanine benadrukt dat zij de mantelzorg niet alleen deed. “Ik was het eerste aanspreekpunt, maar mijn broers en zussen, zwagers en schoonzussen waren er ook. Elke dag ging er iemand langs. Ik bezocht hem elke dag en dit werd aangevuld met bezoekjes broers, zussen, zwagers, familie en vrienden. Hij had een grote kring om zich heen, dat was heel waardevol.”
Als het te druk werd, maakten we daar afspraken over, maar de mogelijkheid was er altijd. Je voelde je nooit bezwaard. Dat maakte echt verschil.
Korte lijntjes en persoonlijke zorg
De communicatie met Zorggroep Ter Weel verliep goed. “We hadden veel persoonlijk contact en via het familieportaal werden we dagelijks op de hoogte gehouden. Soms wel drie of vier keer per dag. Dat gaf ons zoveel vertrouwen. Ook als je even niet kon komen, wist je hoe het ging.”
Wat Jeanine vooral waardeerde, waren de vaste gezichten in het team. “Veel medewerkers werkten er al jaren, dat gaf rust en vertrouwen. Mijn vader was geliefd en werd met warmte verzorgd. Hij had vasculaire dementie, maar ook nog heldere momenten. Daar hielden ze rekening mee.”
Blijvende betrokkenheid
Jeanine vindt het belangrijk om betrokken te zijn bij Zorggroep Ter Weel, daarom sloot ze zich aan bij de cliëntenraad. “Het voelde als een manier om iets terug te doen. Vanuit mijn ervaring als mantelzorger kan ik signalen doorgeven en meedenken over hoe de zorg nóg beter kan aansluiten bij bewoners en hun families.”
Nog steeds gaat Jeanine regelmatig terug naar Krabbendijke. “Soms neem ik iets lekkers mee voor de afdeling of maak ik een praatje met bewoners en medewerkers. Het voelt vertrouwd om te blijven komen.”
