Een gedeelde zorg: Carla over haar rol als mantelzorger
Voor Carla begon het allemaal als mantelzorger. Toen haar man bij Zorggroep Ter Weel werd opgenomen, veranderde er veel. Niet alleen voor hem, maar ook voor Carla en de familie. “Je blijft altijd mantelzorger,” zegt ze. “Je rol verandert, maar je betrokkenheid niet. Het is belangrijk dat er aandacht is voor bewoners én hun familie.”
De overgang naar een zorglocatie was ingrijpend. Alles verandert: het dagelijks ritme, de rolverdeling in de familie en het vertrouwen dat je moet geven aan anderen. Carla merkte dat medewerkers bij Zorggroep Ter Weel oog hadden voor die emoties. “Het gaf rust dat er echt naar ons werd geluisterd. Ik wist dat mijn zorgen en vragen altijd welkom waren.”
Samen zorgen
Ze vertelt hoe dat er in de praktijk uitzag. Haar man, die Parkinson en beginnende dementie had, kreeg een eigen kamer en persoonlijke aandacht. “De zorgcoördinator was betrokken en keek direct naar wat er nog mogelijk was. Ze vroeg: ‘Zou hij nog kunnen lopen?’ En de volgende dag gingen ze daar al mee aan de slag. Dat voelde zo goed.”
Mantelzorg houdt niet op zodra iemand bij Zorggroep Ter Weel woont. Je blijft dichtbij, maar in een andere rol. Het is waardevol dat de zorg hier samen met de familie wordt vormgegeven.
Doen wat wél kan
Carla bleef zelf ook actief. “Ik zorgde nog steeds voor zijn kleding, knipte zijn nagels en probeerde zoveel mogelijk samen dingen te doen: wandelen, fietsen, bezoekjes regelen. Dat gaf mij houvast. En het team dacht echt mee. Ze belden als er iets was en zeiden ook eerlijk: laat sommige dingen aan ons over, u draagt al genoeg. Dat vond ik heel mooi.”
Aandacht en vertrouwen
Wat Carla het meest is bijgebleven, is de warmte van het personeel. “Iedereen was vriendelijk en geduldig. Er waren activiteiten, kerkdiensten en ritjes op de duofiets. Mijn man kon zichzelf niet meer bezighouden, dus het was fijn dat er dingen om hem heen gebeurden.”
Ook haar geloof kreeg aandacht. “Ik had een gebed voor hem opgeschreven dat op zijn nachtkastje lag. ’s Avonds werd dat door degene die dienst had met hem gebeden. Hij werd er rustig van en viel daarna in slaap. Dat vond ik heel bijzonder.”
Blijvend betrokken
Na het overlijden van haar man bleef Carla betrokken bij Zorggroep Ter Weel. Ze sloot zich aan bij de cliëntenraad. “Daar kunnen we signalen van families en bewoners doorgeven. Het is een plek waar echt geluisterd wordt, zodat de zorg nog beter aansluit bij wat cliënten en hun naasten nodig hebben.”
